Kim jestem,co mnie tworzy, co mnie ogranicza…?
Pokazywanie swoich słabości jest odwagą tak,
jak przyznanie się do błędu. Ja po każdym upadku wstaję na nowo.
Od zawsze na zawsze staram sie coś udowadniać,tylko po co…?
Znam siebie,niepotrzebny mi wyścig.Do celu dążę zawsze i tym umacniam wiarę w siebie.
Oceniają mnie ludzie,ludzie którzy nie poznali mnie od środka tylko wizualnie.
Mam zasadę,”Ja nie oceniam nikogo powierzchownie i sama wymagam
,a może oczekuję tego od innych”. Wybieram z każdego cząstkę czegoś pozytywnego,cząstkę dobra…
Staram się być sobą niezależnie od sytuacji, w jakiej się znajduję.
Nigdy nie pozwalam, by ktoś mną kierował i zmuszał do czegoś,
co jest sprzeczne z moimi zasadami.Muszę być sobą,
bo jeśli będę kimś innym i stracę kompletnie swoją osobowość,
to stanę się jednym z wielu.Czasem trzeba zapytać,
gdzie prawdziwa przyjaźń, szacunek i respekt dla drugiego człowieka?
Gdzie jest zaufanie, które żadnych przysiąg nie potrzebuje,bo powinno wypływać z serca…?
Czasami nachodzą mnie myśli,aby biec gdzieś daleko przed siebie.
W książkach szukam nieraz odpowiedzi na otaczający mnie świat.
Świat kłamstwa i oszustwa i wiem,że choć prawda boli,to ma ona wielką wartość,
przynajmniej dla mnie.Wiem,że do prawdy trzeba czasem dochodzić bardzo długo i cierpliwie..
Moje marzenia 